Volgende stop: Hue & "top gear tour" Hoi An

Het is ongeveer 21.00 uur en we komen weer aan in Hanoi. We hadden nog een nacht geboekt bij hetzelfde hostel waar we al eerder geslapen hadden. We besloten om met drie gasten waarmee we de Sapa tour gedaan hebben, nog wat te gaan drinken. Één van die gasten sliep in een ander hostel, "Downtown", welke dezelfde eigenaar heeft als ons hostel. We liepen met z'n allen richting het hostel wat niet ver van die van ons lag, toen jan aar ineens stopte. Ik zag z'n ogen gaan glinsteren, waarna ik vroeg: "wat is er jan aar?". Hij zag bij een shopje langs de weg een fles Captain Morgan staan. Hij was als een kind zo blij en voordat ik het wist stond hij op straat als een amateur barman de rum te mixen met flesjes cola die hij er ook gekocht had. Zijn avond kon niet meer stuk. We voelden ons heel even een puber van 16 die stiekem op straat alcohol uit cola flesjes aan het drinken is.

Bij het andere hostel aangekomen bleek er een feestje bezig te zijn. We bleven daar totdat het afgelopen was en werden toen met z'n allen naar een club, "Hangover", in de buurt gebracht. Het was een leuke club, maar toen het leeg begon te raken werden we door een man op straat naar de volgende tent begeleid. Hij hield al het verkeer op z'n brommer met z'n fluitje tegen, zodat we als groep van ongeveer 100 man overal over konden steken...zelfs bij een grote weg! Ik vroeg aan een jongen die naast mij liep of het altijd zo gaat. En hij reageerde heel nonchalant: "Ja, hoezo?!". Oké, alleen wij vinden dit dus een beetje apart. Het was bizar om te zien dat dit elke avond zo gaat. Na een paar drankjes was het tijd om terug naar het hostel te gaan. We dachten "eventjes" een drankje te gaan doen met de gasten van onze Sapa tour, maar het werd een heel gezellige avond die duurde tot in de vroege uurtjes.

Nadat we heerlijk geslapen hadden, was het tijd om nog even door Hanoi te lopen, aangezien we vanavond de nachtbus naar "Hue" hebben. We hebben overal een beetje rondgekeken, wat gegeten en we zijn in de middag naar het "Women Museum" geweest. Het was een super interessant en indrukwekkend museum, welke de hedendaagse rol van de vrouw in Vietnam benadrukt en ook de belangrijke rol van vrouwen weergeeft gedurende de oorlogen. Het verbaasde ons dat veel leiders van de guerillastrijders, afzetgroepen en legertroepen jonge vrouwen waren. Ook waren veel vrouwen onderdeel van het Vietnamese leger. Sommige vrouwen, of beter gezegd meisjes, waren niet ouder dan 16 jaar toen ze meevochten tijdens de oorlog.

Na het avondeten was het tijd om in de nachtbus te stappen. We moeten Hanoi nu echt gedag zeggen, net als de mensen die we tijdens het eerste gedeelte van onze reis ontmoet hebben. De groep van de Halong Bay tour, de gasten uit Sapa en niet te vergeten onze vorige tourguide Trent, die we ineens binnen zagen komen lopen terwijl we onze tassen op onze rug gooiden. Het is tijd om naar het midden van Vietnam te reizen en te beginnen aan een busreis van 15 uur. Ik voel spontaan m'n dikke enkels al opkomen.

Het is 09.00 uur en we zijn aangekomen in het volgende plaatsje Hue. We worden afgezet bij een busstation en er staan genoeg taxi's klaar om ons naar het hostel te brengen. We hebben in Hue weer één van de hostels geboekt van de Australische eigenaar die meerdere hostels in Vietnam heeft opgezet en waarvan we er al in twee geslapen hebben. We komen na een korte taxirit aan bij ons hostel en het blijkt een heel gezellig straatje te zijn met verschillende eettentjes en barretjes. We blijven maar één nachtje in dit plaatsje, aangezien het niet heel groot of bijzonder is en we door willen naar Hoi An. Ineens zien we een bekend gezicht...het is Patrick uit de USA. We hebben hem tijdens de Halong Bay tour ontmoet en we hebben hem ook eerder in Hanoi gezien. Het is zo grappig dat we steeds bekende gezichten zien, terwijl we hier nog maar "kort" zijn en van plaats naar plaats reizen.

Nadat we ingecheckt en gedoucht waren huurden we een scooter om Hue te verkennen. We zijn naar verschillende "hoogtepunten" geweest, waaronder "The Imperial City". Dit is het erfgoed van de keizerlijke familie en het was zeer indrukwekkend om te zien. Vroeger heeft de keizer hier met zijn familie en dienaren geleefd. Het erfgoed bestaat uit een enorm grote oppervlakte met mooi aangelegde tuinen en veel verschillende gebouwen. De details die te zien zijn in de bouw van de verschillende constructies zijn erg mooi en sierlijk. Helaas zijn er wel veel gebouwen tijdens bombardementen in de oorlog plat gegooid. Verder kregen we een goede indruk van de Vietnamese cultuur en de gebruiken die normaal zijn tijdens koninklijke bijeenkomsten en tijdens feestdagen. Na een cultureel dagje was het nu tijd om te gaan eten en om ergens een drankje te gaan doen.

We brachten de scooter weer terug naar het hostel en we boekten onze volgende tour voordat we gingen eten. Dit was de "Top Gear Tour". Met deze tour rijdt je in ongeveer 6/7 uur zelf met een scooter of motor en een landkaart naar het volgende plaatsje Hoi An, wat ligt onder Hue. We zakken dus steeds meer richting het zuiden. We hadden al eerder gelezen en mensen gesproken over deze tour en we wilden dit heel erg graag doen. Het zal waarschijnlijk best een uitdaging worden, aangezien jan aar en ik allebei niet echt een ster in kaartlezen zijn, ik helemaal geen oriëntatie heb en dit de eerste keer zal zijn dat ik zelf op een scooter rijd. "Mam, dit klinkt allemaal niet zo heel opbeurend, maar alles komt goed!" :)

Het is de volgende ochtend en we zijn klaar om te beginnen aan onze Top Gear tour! Het is ongeveer 145 km wat we af moeten leggen en we hebben er heel veel zin in. Na een ontbijtje en een korte uitleg van de route en de verschillende stops tussendoor, springen we op onze scooter. De eerste kilometers is het even wennen op een scooter, maar buiten dat ook op een Vietnamese weg waar stoplichten vaak genegeerd worden en het verkeer door elkaar heen raast. Gelukkig blijven we erg relaxed en genieten we van de zon die al aardig schijnt.

Het eerste stuk rijden we door dorpjes heen waar we veel kinderen tegenkomen die naar school lopen en fietsen en enthousiast zwaaien naar ons. Na dit stuk rijden we door een tunnel heen waardoor ik ineens begrijp waarom iedereen hier op straat en in het verkeer een mondkapje draagt. De uitlaatgassen van de auto's en vrachtwagens zijn verschrikkelijk en van ventilatie in tunnels hebben ze waarschijnlijk ook nog nooit gehoord. Ik krijg een hoestbui gedurende de gehele rit door de tunnel en ik heb het idee dat onze gezichten door de smog zwart zijn als we uit de tunnel komen. Nog een klein stukje rijden en we zijn bij onze eerste stop aangekomen, de "Elephant steps". Dit is een waterval waar we even kunnen afkoelen en kunnen gaan zwemmen. We zetten onze scooter aan de kant en lopen richting de waterval...dachten we. Na ongeveer 20 minuten door de jungle lopen in ongeveer 40 graden vraag ik me toch sterk af of dit wel de bedoeling is. We zien helemaal niemand lopen en de waterval waar we uitkomen is veel te wild om te kunnen zwemmen. Oké, we zijn nu al de weg kwijt en we rijden niet eens op onze scooter. Ik hoop dat dit niet de hele dag zo gaat. We krijgen een lachbui en we vragen ons af hoe het komt dat wij altijd in dit soort situaties terecht komen. We besluiten om door de jungle terug te lopen en we zien ineens aan het begin een bordje hangen die ons naar de waterval leidt. Hoe hebben we dit kunnen missen??

Na een paar minuutjes lopen komen we eindelijk bij de waterval uit. Het uitzicht van de waterval met de bergen op de achtergrond is echt geweldig! Het water is vrij koud, maar heerlijk om even in af te koelen. Zeker na onze overbodige tocht door de jungle heen. Na een half uurtje relaxen is het tijd om door te gaan. We beginnen al een beetje honger te krijgen en dat is ook onze volgende stop, een visrestaurant langs de weg. In de ochtend hadden ze in het hostel gezegd dat er een aantal super goede visrestaurants langs de weg zitten die een terras hebben met uitzicht op de zee. Helaas konden we die niet vinden en ploften we maar bij het eerstvolgende restaurant waar "best fish restaurant" op stond neer.

Na de lunch gingen we de snelweg op die ze hier de "Hai Van Pass" noemen. Deze snelweg komt uit in de bergen en dit gedeelte van de route was zo bizar mooi! Terwijl we uren door de bergen reden zagen we de zon onder gaan met naast ons uitzicht over de zee. We genoten van het uitzicht en maakten tussendoor veel mooie foto's. We moesten nog een klein stukje de bergen door en dan moesten we er na een uur ongeveer zijn. Jan aar zei ineens heel relaxed: "uhmm Tamaar, ik moet zo wel even ergens tanken, want ik rijd al even in het rood". Ik dacht echt dit meen je niet. We zitten midden in de bergen en we zijn nog geen één tankstation tegengekomen. Ik hoop dat we snel beneden zijn, want ik moet er niet aan denken dat we moeten gaan lopen. Gelukkig zag ik ineens een dorpje dichterbij komen, waarna we ook een tankstation tegenkwamen. Gelukkig hebben we het gered.

Vanaf hier moeten we even opletten, want bij het hostel hadden ze nadrukkelijk gezegd dat we het laatste stuk langs het water moesten blijven rijden. Maar natuurlijk komen wij in een mega grote en drukke stad uit. En we hebben "geluk", het is ook nog eens spitsuur! Dit is dus waarvoor ze ons in het hostel waarschuwden en waarom ze ons vertelden dat we langs het water moesten blijven rijden. De kruispunten waren echt niet te beschrijven zo druk en met zweethandjes aan m'n stuur raceten we de stad door. We stopten tussendoor en vroeger de snelste weg naar Hoi An. We moesten er bijna zijn, maar na een uur door de stad gereden te hebben komen we erachter dat ze ons allemaal een andere kant op stuurden. Het wordt steeds later en ik besluit om een bank binnen te lopen. Hier zal vast wel iemand Engels spreken en de weg weten. Gelukkig is een dame heel aardig en behulpzaam, al weet ze de weg ook niet. Heeft niemand hier dan een oriëntatie?? Ze springt voor mij achter de computer en print een kaartje met de route uit. We zijn haar erg dankbaar en willen nu zo snel mogelijk deze drukke stad uit.

Na 8 uur rijden zien we eindelijk bordjes met Hoi An erop. Niet veel later komen we aan bij ons hostel. Het was echt een super gave tour, langs een heel mooie route. Het scooterrijden ging mij gelukkig goed af en het was ondanks de drukke wegen en het kaartlezen tussendoor een heel relaxte dag. Nu snel douchen en eten en de volgende dag Hoi An verkennen!

Veel liefs van ons xxxx