Als berggeitjes door Sapa!

De ochtend van de Sapa tour is aangebroken, de tassen zijn ingepakt en we zijn er klaar voor (denk ik). We gaan een hiking tour van 35 km door de bergen doen. Sapa is een stad dat ligt op een berg in het noorden van Vietnam. We worden weer vanaf ons hostel naar de bus gebracht, waarna een rit van ongeveer 5 uur zal aanvangen. De groep naar Sapa is niet zo groot. Ik denk ongeveer 20 man en daarvan doet niet iedereen dezelfde tour.

De busreis ging gelukkig best snel voorbij, behalve het laatste stuk de bergen in. Het waren alleen maar haarspeldbochten en in een gammel busje wordt je daar niet zo heel vrolijk van kan ik je zeggen. Dus we waren blij dat we uit konden stappen. We zagen allemaal mensen met jassen en mutsen lopen, de deuren gingen open en het bleek super koud te zijn! Oké, hier zijn wij niet op voorbereid. Wij hadden een korte broek, shirtje en teenslippers aan. Het was ongeveer 4 graden en dat is toch wel even een omslag na de eerste weken te hebben gezeten in plaatsen waar het ongeveer 30 graden was. Nu maar hopen dat het (veel beloofde) uitzicht dalijk veel goed maakt.

Toen we uitstapten werden we meteen bestormd door een groep vrouwen die een bijzondere klederdracht hadden. Ze zagen eruit als mensen uit Mongolië en dus heel anders als de Vietnamezen die we al in de verschillende gebieden gezien hadden. Ik vond ze erg vriendelijk, ze spraken goed Engels en na een kort praatje kwam de aap uit de mouw: ze wilden je gewoon van alles aansmeren. Armbandjes, tasjes, oorbellen etc. Ik dacht makkelijk er vanaf te komen door te zeggen "oh really nice, maybe later".

Het was een tour die we volledig geboekt hadden bij ons vorige hostel, dus we hoefden niet meer te zoeken naar een slaapplek. We kwamen aan bij ons hostel en checkten in. Daarna gingen we het dorpje in om wat te eten en om maar even te kijken voor warmere kleding en hiking schoenen, want het zou gaan regenen de komende dagen. En een hiking tour door de bergen doen op onze sneakers is dan geen goed plan.

We stapten ons hostel uit en daar stonden ze weer hoor: de vriendelijke en leuke vrouwtjes die we eerder ontmoet hadden. Ze bestormden ons weer en ik realiseerde mij dat ze gewoon hebben staan wachten op ons. Jan aar kwam niet meer bij, omdat ik gezegd had "maybe later". Ik dacht ze makkelijk afgepoeierd te hebben, maar dat ging niet op. We vluchtten snel een tentje in om wat te gaan eten. Maar ze bleven gewoon voor je raampje staan wachten tot je weer naar buiten komt. Aan doorzettingsvermogen ontbreekt het niet bij deze vrouwtjes. Ze zeggen hier dat alles geluk brengt, dus ik heb nu een geluksarmbandje, een gelukstasje en een geluksportemonneetje van deze geweldige vrouwtjes uit Sapa. M'n geluk kan niet meer op!

De eerste dag konden we verder nog even relaxen, want de hiking tour begon pas de 2e dag. We hebben in de avond nog wat door het dorpje gelopen, hebben alle spullen voor morgen klaar gezet en zijn daarna vroeg naar bed gegaan.

Het is 7.00 uur en de wekker gaat. De hiking tour begint vandaag om 8.30 uur. We ontbijten nog even goed en gaan dan met een klein groepje de bus in naar het punt waar we beginnen. Hiervoor moeten we een stuk naar beneden rijden. Na ongeveer een uur bereikten we dat punt en konden we beginnen. We waren met een klein groepje wat bestond uit onze gids en 5 andere deelnemers van de tour. Helaas voor ons regende het vandaag behoorlijk en was het daardoor erg glad.

De eerste meters gingen aardig en ik dacht ohhhh dit gaan we wel redden, maar na een uur door de natte rijstvelden heen moesten we een stuk naar beneden lopen langs een beekje. Het was super stijl en iedereen, behalve onze gids, keek elkaar een beetje verschrikt aan: oké, hoe gaan we dit doen?! Gelukkig hielp de gids ons goed en liepen er lokale vrouwtjes mee om ons af en toe te helpen en aan te wijzen waar we onze voeten moesten zetten. Het is echt ongelofelijk hoe die gids en de lokale mensen op kaplaarzen of slippers omhoog lopen. Het leken wel berggeitjes! En wij hadden al moeite met onze "professionele hiking schoenen". Door de regen waren de modderpaadjes super glad geworden en daardoor ging ik meteen al een paar keer goed onderuit. Heel charmant gaat dat natuurlijk niet en toen ik omhoog keek zag ik jan aar met tranen in z'n ogen van het lachen vragen: "Gaat het?". Gelukkig had ik geen pijn van de valpartijen en kon ik er zelf ook om lachen. Nog geen 5 minuten later ging jan aar zelf ook flink onderuit. Het was duidelijk, deze tour kon je door de regen vandaag gewoon niet zonder te vallen doen.

We dachten dat het eerste stuk al redelijk pittig was, maar toen kwam de weg omhoog de bergen in. Tijdens die tour heb ik geleerd om niet te ver vooruit te kijken, want dan lijkt het gewoon onmogelijk om omhoog te lopen. Sommige stukken waren zo stijl en er lagen alleen maar plassen op de paadjes. De kuitjes begonnen we al redelijk te voelen en we vroegen ons op dit punt wel even af hoe ver we nog moesten. Ik voelde me weer even een klein kind die in de auto vraagt: "Hoe lang nog mam?". Onze gids houdt ook niet van korte pauzes, dus we moesten gewoon even doorbijten. Na ongeveer 3 uur gelopen te hebben, kwamen we aan in een dorpje. Hier gingen we eindelijk lunchen. De lokale vrouwtjes die ons geholpen hadden wonen hier en natuurlijk hadden ze ons niet voor niets geholpen, want daar kwam het weer hoor. Alle tasjes, armbandjes, oorbellen etc werden weer uitgestald en we konden er niet omheen. Dus heb ik maar weer zo'n "gelukstasje" en een "geluksarmbandje" gekocht, want geluk kon ik wel gebruiken tijdens deze weg omhoog.

Na de lunch gingen we weer verder. We waren ongeveer op de helft, dus we hebben nog iets van 3 uur te gaan. Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd. Ondanks dat het redelijk zwaar was, was het tot nu toe echt al de moeite waard! Het was zo mooi als je om je heen keek. Na ongeveer 3 uur en 20 km verder, zagen we een huisje in de bergen. Dit wordt onze slaapplek, nog even doorbijten dus. We verblijven bij een homestay vanavond. Dit zijn lokale mensen die samenwerken met bedrijven die tours regelen. Ik ben erg benieuwd naar de familie en doordat we andere backpackers gesproken hebben weten we dat ze erg vriendelijk en gastvrij zijn.

We kwamen eindelijk boven en de familie stond ons al op te wachten. We hebben de eerste dag gehaald! Ondanks dat het zwaar was, voelden onze benen nog best goed, maar laten we morgen nog maar even afwachten. Ze maakten thee en koffie voor ons en na een half uurtje hadden ze ook heerlijke patatjes gemaakt. We konden nu een beetje bijkomen voordat het diner begon. De familie bestaat uit ongeveer 20 familieleden die allemaal in hetzelfde huis wonen. De kindjes zijn echt heel schattig en je zou er zo één mee naar huis nemen. De hele familie was druk bezig om alles voor te bereiden voor het avondeten. Na ongeveer 2 uur bijgekomen te zijn, was het eten klaar en konden we binnen komen. We zaten allemaal op kleine stoeltjes en er stonden twee tafels helemaal vol met eten. Elke keer kwam er weer een bordje bij. Het zag er zo heerlijk uit! Ze serveerden tijdens het diner witte rijst, bonen, tofu, spring rolls (soort loempiaatjes), gerechten met kip en met spek. Voor iedereen stond er wel wat lekkers bij.

We zagen ook kleine glaasjes staan en we wisten meteen wat dat betekende. We hadden namelijk al van de andere backpackers in het hostel gehoord dat het tijdens het diner een traditie is om rijstwijn te drinken. Ze stoken het zelf en het is echt enorm sterk. Je voelt het letterlijk wegglijden in je keel en het smaakt naar slechte rum. Maar elke keer als je zei "nee hoor mevrouw, dank u wel ik heb genoeg" stond er alweer een nieuw glaasje volgeschonken. We hebben nog een lange tijd met de familie gezeten en na een paar uur heerlijk gegeten en gepraat te hebben was het tijd om naar bed te gaan. Drie gasten uit onze groep waren echt heel aardig en jan aar bleef nog heel even een biertje doen met hun.

De zon kwam op, de hanen begonnen te kraaien en het was tijd om op te staan voor de tweede dag van de hiking. Ik had verwacht dat ik enorme spierpijn zou hebben, maar bij allebei voelden onze benen best goed. We gaan nog even goed ontbijten, onze tassen inpakken en zijn dan weer klaar voor dag twee. Dit zal ongeveer 15 km en 3 uur lopen zijn. Een stuk korter dan gister, doordat we nu een lang stuk naar beneden moeten. Gelukkig heeft het niet meer geregend en schijnt de zon een beetje. Hierdoor ben ik nog optimistischer en zullen de paadjes niet zo glad zijn als gister. Het eerste uur moesten we nog even stijl omhoog en dit was best pittig. We liepen door verschillende dorpjes heen en kwamen uit in het National Park. We bereikten daar het hoogste punt en gingen via de andere kant weer naar beneden. We genoten van het uitzicht en hebben super mooie foto's gemaakt. Gelukkig zonder valpartijen kwamen we na ongeveer 3,5 uur aan bij de plek waar we gingen lunchen en waar we met een busje opgehaald werden. Ook dag twee hebben we gehaald en de hiking tour zit erop!

Het was soms behoorlijk zwaar, maar super gaaf om te doen. De familie van de homestay was heel lief en bijzonder gastvrij. Ik had zelf nooit gedacht een hiking door de bergen te doen en vol te kunnen houden, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben. Het was een hele mooie ervaring. We komen weer aan bij ons hostel en we kunnen daar gelukkig douchen. Na een paar uur worden we weer door een busje opgehaald om terug te gaan naar Hanoi. Vanaf daar kijken we wat onze volgende stop zal worden!

Tot snel!

Veel liefs van ons xxxx