"Bestaat er dan geen wegenwacht in Thailand?"

Na een onrustige nacht doordat ik mij toch best druk maakte om mijn tas, was het tijd om op te staan. We konden nog snel ontbijten en ik was erg benieuwd of ze mijn tas hadden afgeleverd. Bij de receptie vertelden ze mij dat het vliegveld contact had opgenomen met het hostel en ze mijn tas voor 12.00 uur zouden afleveren. Dit was een enorme opluchting en mijn tas was dus inmiddels vanuit Dubai al in Bangkok. Na het ontbijt ben ik iets ongeduldig steeds naar de lobby gelopen om te kijken of ik al herenigd kon worden met mijn backpacktas. Iets voor twaalven zag ik eindelijk een grote plastic zak liggen en dat moest hem dan ook zijn. "Miss Evertse"...ja hoor hij is terug en gelukkig zat mijn tas nog afgesloten, dus er was niets uit. Jan aar had gelijk: "alles komt goed".

Nadat we ontbeten hadden en ik iets schoons aankon uit mijn tas, was het tijd om te kijken voor een andere slaapplek. We wilden even goed bijslapen, dus kozen dit keer even voor zekerheid en boekten een luxere kamer in het D&D- hotel op Khao San road. We hoefden niet op onze kamer te wachten en nadat we wat gegeten hadden zijn we even bij gaan slapen. Vanavond maken we het niet te laat, want dit keer kost het ons best moeite om in het juiste ritme te komen. Gelukkig voelen we ons wat beter na een paar uurtjes slaap en we besluiten om nog even door de straten van Bangkok te lopen. In de straat achter Khao San road is altijd een super leuke sfeer en we hebben daar dan ook heerlijk gegeten en wat gedronken. We zijn op tijd terug in het hotel en we willen morgen misschien naar een grote markt, maar eerst een paar uur goed slapen hopen we.

Helaas heeft jan aar heel erg last van een jetlag en hij is dan ook de halve nacht wakker. Ik vind het super rot voor hem en ik kan daardoor ook moeilijk doorslapen. Pas rond een uur of 5 valt hij in slaap en wanneer wij wakker worden zijn we dan ook beiden gebroken. De wallen hangen ondertussen op onze knieën, dus we plannen maar niet teveel vandaag. We wilden graag naar een markt, maar het komt echt met bakken uit de hemel. Hmmm, dat is dus ook geen optie. We blijven wel dicht bij Khao San Road en lopen wat rond. De modder zit van onze tenen tot aan onze rug, maarja "nat is nat". Om ons iets beter te voelen kiezen we ervoor om ons nogmaals te laten masseren, wat een leven hebben we toch!

Na de massage is het tijd om onze tassen te pakken en naar het busstation te gaan. We reizen vanavond namelijk door met een nachtbus naar Chiang Mai, wat ligt in Noord- Thailand. Op de hoek van de straat vinden we al snel een taxi en we zijn gelukkig goed op tijd. Na een half uurtje komen we aan bij het enorm drukke busstation waar je gek wordt van de fluitjes van de verkeersregelaars. Maar dan...dit geloof je bijna niet. De kofferbak van de taxi gaat niet meer open en onze tassen liggen erin. Gebeurt dit echt?! Meteen kijk ik jan aar met grote ogen aan en zeg: "hebben wij dan ook altijd pech, of gebeurt een ander dit ook weleens?!". Onze positiviteitsgoeroe Jan aar stelde mij weer gerust en zei: "Die is zo open joh!".

Niets was minder waar, want na een uur rommelen aan de auto hadden wij nog steeds niet onze tassen. De moed zakte mij in m'n schoenen en ik zag het alweer voor mij dat we moesten overnachten op een busstation. Het halve busstation vond het trouwens hilarisch en interessant, dus we hadden genoeg bekijks. Uiteindelijk waren er 10 politiemensen en verkeersregelaars met gereedschap bezig aan de auto. De achterbank werd er zelfs uitgesloopt en de speakers bleven ook niet gespaard. Wat bleek...een koord van mijn tas zat vast tussen het slot waardoor hij niet meer open kon. Wij voelen ons enorm schuldig toen we naar het grasveldje naast de taxi keken en de halve binnenkant van de auto zagen liggen...stoelen, hoedenplank, speakers. Dit was echt weer een situatie waarbij Jan aar en ik elkaar aankeken en niet konden geloven dat dit ons precies weer moest gebeuren. Oké, we hebben niet veel tijd om erbij stil te staan, want we moeten even een sprintje trekken naar onze bus, aangezien ze al 30 minuten geduldig op ons aan het wachten zijn. Gelukkig is ons een nacht op het busstation bespaard gebleven en zitten we nu opgepropt in een nachtbus naar Chiang Mai. We zijn erg benieuwd hoe we het daar zullen vinden.

Tot snel!

Heel veel liefs Jan Arie & Tamara

Xxxxx