Het begin van de Filipijnen!

Als eerst hadden we in de ochtend een vlucht van Yangon naar Kuala Lumpur. De tussenstop was erg kort, dus we konden na wat gegeten te hebben gelijk weer instappen richting Manila. In de avond kwamen we aan op het vliegveld van Manila. We waren de enige die onze backpacktassen hadden laten sealen, dus we werden iets wat vreemd aangekeken. Maar goed we namen het zekere voor het onzekere, omdat we veel slechte verhalen hadden gelezen over het vliegveld op Manila waarbij veel corruptie voorkomt en ze munitie of drugs in je tas stoppen, waarna ze je dwingen een groot bedrag te betalen. Dat risico wilden we niet nemen, dus dan maar inpakken die handel! Nadat we de tassen weer uitgepakt hadden, waarbij we toch echt een schaar nodig hadden omdat ze die halve rol om onze tas heen hadden gedraaid, pakten we een taxi naar ons hostel. Het hostel was oké voor één nacht, maar veel te prijzig voor hoe het eruit zag. Maar we hadden een bed en we gingen meteen slapen toen we aankwamen.

Omdat Manila een grote stad is en we daar niet teveel tijd wilden besteden, kozen we ervoor om gelijk door te reizen naar Palawan. We hadden aan het eind van de middag een vlucht naar Puerto Prinseca. Om de tijd te doden zijn we nog even naar een groot winkelcentrum geweest. Het was een korte vlucht en in de avond kwamen we aan op Puerto Prinseca. Het was een erg klein vliegveld dus we hadden heel snel onze tassen. Van te voren hadden we een hostel geboekt, dus we werden daar met een soort tuk tuk gelijk heen gebracht. De kamer zag er prima uit en nadat we onze tassen naar de kamer hadden gebracht gingen we een drankje doen aan de bar. Daar ontmoeten we gelijk leuke mensen, waar we uiteindelijk samen met lokale mensen mee in een club eindigden. Het werd een heel gezellige avond!

De 2e dag in Puerto Prinseca hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de bijzondere Iwahig gevangenis geweest. Deze gevangenis is uniek doordat de gevangenis geen muren heeft en er toch bijna nooit iemand ontsnapt. De gevangenis en het (mooie) land eromheen bevat een enorme oppervlakte wat bijna twee keer zo groot is als Parijs. Er zitten ongeveer 3000 gevangenen, van streng beveiligd tot minimaal beveiligd. De laatste groep mensen werkt ook op het terrein. Wij vonden het echt heel apart om te zien en om een praatje te maken met de gevangenen. Het is zo anders als in Nederland!

Na een tijdje op het terrein te zijn geweest, zijn wij terug gereden naar de stad. We hadden inmiddels behoorlijk honger gekregen en we hadden via Tripadvisor een restaurant uitgekozen. Het lag behoorlijk afgelegen, maar het was een erg gezellig restaurant. Jan aar en ik kozen er beiden voor om voor vis te gaan, met als voorafje grote gamba's. Nadat jan aar een paar gamba's op had merkte hij meteen dat hij niet lekker werd. Helaas is hij de hele avond ziek geweest en heeft behoorlijk overgegeven. Ik wist niet dat je zo snel een voedselvergiftiging kan krijgen en dus meteen ziek kan worden van vis. Het was echt heel erg balen, maar gelukkig voelde hij zich de volgende dag weer beter.

In de ochtend werden we met een busje opgehaald om door te reizen naar El Nido. Het was een rit van ongeveer 5 uur en hoe de chauffeur reed was echt gekkenwerk. Gelukkig kwamen we in de middag veilig aan in El Nido. We hadden een hostel geboekt en het zag er heel netjes uit. We konden niet wachten om naar het strand te gaan, want daar keken we nu toch wel heel erg naar uit. In de avond hebben we heerlijk op het strand gegeten en daarna hebben we nog wat drankjes gedaan bij verschillende barretjes. Tot nu toe vinden we de sfeer heel leuk op El Nido.

De tweede dag op El Nido hebben we lekker rustig aan gedaan. En in de avond hebben we weer op het strand gegeten. Daarna hadden we afgesproken om wat te drinken met 2 gasten uit Leeds die we in Puerto Prinseca ontmoet hadden. Het was een erg gezellige avond en we eindigden bij een strandfeestje. De laatste dag in El Nido liepen we in de ochtend door het centrum om ergens te gaan ontbijten. Er stopte ineens een scooter naast ons met de vraag: "Jullie komen uit Spijkenisse toch?!" Ik moest echt even twee keer kijken, maar het bleek Edwin te zijn. Dit is een jongen waarmee ik jaren in de klas heb gezeten op de basisschool. Echt ongelofelijk dat je die dan na ongeveer 14 jaar weer tegenkomt en dan ook nog eens in de Filipijnen. Hij was ook aan het reizen met zijn vriendin. We hebben een tijd staan praten en hadden uiteindelijk afgesproken om in de avond wat te gaan eten.

Voordat we gingen eten moesten we eerst naar een voorlichting van Tao Philippines. Dit bedrijf organiseert een 5- daagse boottocht waar we super goede verhalen over hadden gehoord. Iedereen die wij spraken over reizen in de Filipijnen zei ons dat we de "Tao- tour" echt moesten doen! We hadden een paar dagen ervoor contact opgenomen met het bedrijf om te vragen of ze nog plek hadden. Gelukkig waren er uitvallers en konden wij mee met de tour. De boottocht begint vanaf El Nido en eindigt in Coron. De dag van te voren gaven ze dus een presentatie over wat we kunnen verwachten de komende 5 dagen. Ze presenteerden alles heel leuk en we hadden er meteen zin in. Helaas voelde jan aar zich weer niet lekker worden terwijl we daar zaten. Hij moest zelfs weer overgeven tijdens de presentatie. We zijn daarna snel naar ons hostel gegaan, waar hij even op bed is gaan liggen en medicijnen heeft ingenomen. We hadden gehoopt dat we beiden geen last meer zouden krijgen van onze maag, maar helaas. We hebben daardoor ook helaas het etentje met Edwin en zijn vriendin moeten afzeggen. Dit begrepen zij natuurlijk.

Gedurende de avond werd jan aar steeds zieker en hij kon niets meer binnen houden. Ik ben nog snel naar een apotheek gegaan om te vragen of ze andere medicijnen hadden, want zelfs een beetje water hield hij niet meer binnen. Ik kreeg verschillende medicijnen in een boterhamzakje mee, want zo gaat dat in Azië. De doosjes en de beschrijvingen krijg je er bijna nooit bij. Nu maar hopen dat het snel zal helpen, want op deze manier kunnen we echt niet mee met een 5- daagse boottocht. We duimen dat hij morgen beter wakker wordt en de medicijnen geholpen hebben.

Heel veel liefs van ons

Xxxxx