Hike van Kalaaw naar Inle Lake

We komen midden in de nacht aan in het plaatsje Kalaaw. En het was verre van een relaxte busrit. We gingen met haarspeldbochten omhoog, waardoor we af en toe flink moesten remmen wanneer er verkeer naar beneden kwam. We waren blij dat we veilig uit konden stappen en toen we onze tassen hadden was het tijd om op de kaart te kijken waar ons hostel lag. Het bleek dus dat we 2 kilometer flink omhoog moesten lopen en na amper geslapen te hebben hebben we toch gekozen om met een motortaxi gebracht te worden. Zeker ook omdat onze tassen toch net even iets te zwaar zijn voor het mooie. Het hostel was prima en ze boden ons een kamer aan om de halve nacht even bij te slapen. Daar hadden we helemaal niet op gerekend en we waren echt gebroken, dus dat was echt heel fijn!

Na een paar uur goed geslapen te hebben zijn we door het plaatsje gaan lopen en hebben we de anderen van de groep opgezocht waarmee we de hike gaan doen. We hadden nog niet besloten met welke organisatie we het gingen doen, dus we hebben eerst goed geïnformeerd bij verschillende bureaus. Uiteindelijk hebben we gekozen om de 3 daagse hike te doen met Sam's Family. Deze organisatie staat overal goed aangeschreven en ze gaven een duidelijke uitleg over wat we kunnen verwachten tijdens de trekking. We slapen tijdens deze tocht twee nachten in dorpjes bij lokale mensen. Nadat we alles geregeld hadden zijn we wat gaan eten met z'n allen. En na het eten zijn we nog heel even in een gezellig café beland met alleen maar lokale mensen. We hebben het natuurlijk niet al te laat gemaakt, want morgen moeten we al om 08.00 uur klaar staan om te beginnen aan onze hike.

De wekker gaat en we nemen nog even een heerlijke warme douche, want die zullen we de komende 3 dagen niet hebben. De tassen staan al klaar en na het ontbijt laten we ons afzetten bij Sam's Family. Onze grote backpacktassen blijven daar achter en we hebben dus alleen onze kleine rugtassen met de benodigde spullen voor de komende dagen. Onze grote tassen worden door de organisatie naar ons hostel bij Inle Lake, het eindpunt, gebracht. Iedereen is er klaar voor en we worden aan onze gids Nanda voorgesteld. Het is een jong meisje van 20 jaar die zelf uit één van de kleine dorpjes in de bergen komt. Verder gaat er ook nog een "helper" mee, die aan het leren is om gids te worden. Ook hij is erg jong, namelijk pas 19 jaar. Ze zijn beiden erg aardig en Nanda spreekt echt heel goed Engels. Bij de organisatie Sam's Family krijgen ze voordat ze als gids mogen beginnen voor een aantal maanden Engelse les en ze moeten minimaal 3 maanden als "helper" meelopen met een ervaren gids. Nanda is al 3 jaar gids, dus we hebben er vertrouwen in dat zij ons veilig naar het eindpunt zal brengen.

We beginnen aan de tocht en het is gelukkig goed weer. Het is wel al best warm. Het eerste stuk moesten we behoorlijk omhoog lopen, waarbij iedereen elkaar even aankijk en zich afvroeg of de anderen ook buiten adem waren. Het is echt weer even wennen om iets intensiefs te doen en we houden het erop dat we allemaal nog even warm moeten lopen haha. De sfeer zit er goed in en terwijl we lopen heeft iedereen leuke gesprekken en kunnen we gelukkig nog lachen. Ik ben benieuwd hoe dat is als we vanavond bij onze eerste slaapplek aankomen.

Na ongeveer 3 uur lopen komen we aan in een dorpje waar we bij een gezin gaan lunchen. We hebben allemaal behoorlijk trek en de eerste blaren komen al tevoorschijn, dus het is een goed moment om even te rusten en de voeten te verzorgen. De lunch was echt heerlijk en iedereen zat te genieten. Het eten wordt de komende dagen allemaal zelf gemaakt door onze twee gidsen samen met de lokale mensen waar we verblijven. Na de lunch kregen we nog even de tijd om te relaxen voordat we weer verder gingen. Het was vanaf dit punt nog ongeveer 3 tot 4 uur lopen. We hadden ons allemaal weer opgeladen en we waren klaar om weer verder te gaan lopen. De tocht is tot nu toe goed te doen, omdat het naar boven en naar beneden lopen elkaar goed afwisselt. De omgeving is echt super mooi en we kijken onze ogen uit. Soms moesten we echt even tegen elkaar zeggen dat je om je heen moest kijken, zeker wanneer we moe begonnen te raken en je daardoor alleen nog maar aan het lopen kon denken.

We horen luide kinderstemmen en wanneer we omhoog lopen zien we dat we langs een school lopen. Betekent dit dat we in het dorpje, het eindpunt van dag 1, zijn aangekomen?! Ja dus. Na 19 kilometer en ongeveer 7 uur door de bergen gelopen te hebben komen we aan bij onze eerste slaapplek. Het is een erg klein dorpje bestaande uit een paar gezinnen. We zijn benieuwd waar we slapen en Nanda stelt ons voor aan de eigenaar van het huis. Het zijn allemaal bamboe hutjes die gebouwd zijn op hoge palen. We slapen op de houten vloer en gelukkig hebben ze veel dekens, want het kan hier 's nachts behoorlijk afkoelen en de dekens kunnen we ook als soort van matrassen onder ons leggen. We zijn allemaal behoorlijk moe, dus slapen kunnen we nu overal denk ik. Onze gidsen beginnen aan het avondeten en wij lopen wat rond door het dorpje. Na enige tijd worden we geroepen en we kunnen gaan eten. Ze hadden weer super lekker gekookt en iedereen zat stilzwijgend z'n bordje leeg te eten.

Na het eten hebben we nog een drankje gedaan met een andere groep toeristen
die in hetzelfde dorpje sliepen. En dan was het nu toch echt tijd om te gaan slapen, want morgen wordt het weer een lange dag. Chris ging nog even naar het toilet en toen hij terug kwam zat hij met grote ogen te vertellen dat een iets vreemde man uit het dorpje hem wel erg leuk vond en steeds achter hem aan liep. Hij was snel naar boven gevlucht en wij kwamen echt niet meer bij van het lachen. Wij dachten dat hij een geintje maakte, maar toen hij nogmaals vertelde dat de beste man hem ook wilde aanraken zagen we ineens een man op het trappetje zitten van ons hutje. Hij zat smoorverliefd naar de mannen te kijken en Aronne en ik kwamen nu helemaal niet meer bij. Hij wilde alleen niet meer weg en we zagen dat hij behoorlijk onder invloed was. Dat moet sterk spul zijn geweest haha. We doen voor de zekerheid een slot op ons hutje, zodat we niet ineens ongewenste gasten tussen ons in hebben liggen vannacht. Jan aar ging tussendoor nog even naar het toilet en ook hij kwam weer naar boven gerend om te vluchten voor de beste man. Snel het slot erop! We kwamen allemaal niet meer bij en na enige tijd kwam onze gids vragen of we iets stiller wilden zijn. Sorry Nanda, je hebt helemaal gelijk! We gaan snel slapen, want morgen worden we rond 7.00 uur gewekt om te beginnen aan dag 2 van de hike.

We hebben allemaal best goed geslapen en het ontbijt staat klaar. Niemand van ons heeft nog erge spierpijn en de blaren zijn weer goed ingepakt. We zijn er weer klaar voor! Rond 8.15 uur beginnen we aan het eerste deel van dag 2. Na 3,5 uur komen we weer aan in een klein dorpje waar we gaan lunchen. Jan aar en ik lopen wat rond door het dorpje en we hebben even gekeken bij een schoolplein met spelende kinderen. Tijdens het lopen kwamen we enorme velden met chili pepers tegen. Die worden nadat ze geplukt zijn gedroogd, waarna ze uitgezocht moeten worden. De mooie rode pepers worden verkocht en de minder mooie drogen ze verder en gebruiken ze zelf. Een oudere man uit het dorpje was bezig met het sorteren van de pepers en terwijl we wachtten op de lunch hielpen we deze meneer even met de chilipepers.

Nadat we weer heerlijk geluncht hadden en we weer uitgerust waren gingen we verder met het laatste deel van dag 2. Het was nu nog ongeveer 3 uur lopen en rond 16.00 uur komen we aan bij onze slaapplek van vanavond. Vandaag hebben we rond de 18 kilometer gelopen. Het is een groter dorpje waar we vanavond slapen, met ongeveer 2000 inwoners. Het is mooi om te zien hoe de mensen leven in de dorpjes. Het is echt "back to the basic", waarbij ze werken met buffels en houten wagens. Verder is er ook geen luxe. De wc's zijn gaten in de grond, waarbij ze dan nog wel een wc hokje eromheen hebben gebouwd voor wat privacy. We waren toch ook wel benieuwd of we ons hier konden afspoelen. De "douche" was dus een gespannen zijl waarachter je met een grote teil en een klein emmertje je jezelf kon afspoelen. Het was echt enorm koud water, maar na 2 dagen lopen is het toch wel even fijn om je af te spoelen, dus kiezen op elkaar en snel die emmers koud water over ons heen gieten. Het avondeten was ondertussen bereid en het was weer erg lekker. We waren allemaal super moe, dus we besluiten om lekker vroeg naar bed te gaan.

We worden om 6.30 uur de volgende ochtend door Nanda wakker gemaakt en het ontbijt staat ook alweer klaar. De spierpijn valt nog steeds erg mee bij iedereen, maar de blaren doen wel behoorlijk zeer bij de meeste van ons. Voordat we weer gaan lopen de blaren dus nog even goed verzorgen en afplakken. De tassen zijn weer ingepakt en we bedanken het gezin waarbij we gister gegeten en geslapen hadden. Vandaag hoeven we minder ver te lopen, namelijk rond de 13 kilometer. Iedereen heeft nog steeds een erg goed humeur en terwijl we verder lopen hoor ik nog steeds veel gelach. Dat is een goed teken! De omgeving is echt zo mooi en tussendoor stoppen we om van het uitzicht te genieten en om foto's te maken.

Het laatste stuk voordat we gingen lunchen was behoorlijk naar beneden en dit was erg pijnlijk voor de blaren die ondertussen wonden waren geworden. Maar proberen er niet aan te denken en te genieten van de omgeving. Gelukkig zijn we nog allemaal spraakzaam en kwam de lunchplek snel in zicht. We kwamen daar rond de middag aan en dit keer aten we bij een restaurant, waarbij het eten ook prima was. Terwijl we buiten zaten te eten leek er ineens iets uit de lucht te vallen wat op mijn pols terecht kwam. Ineens voelde ik een steek en zag ik dus dat er een groot zwart insect op m'n pols zat. Als reactie sloeg ik hem weg en hij was ook gelijk dood. Nanda wist niet wat voor soort insect het was, maar ze raadde mij wel aan het wondje uit te zuigen. Dit deden we dan maar en al snel voelde ik dat mij hele pols opzwol en ging tintelen. Oh dat heb ik weer hoor! Een dame van het restaurant zei dat ik er pure knoflook op moest smeren, dus kom maar op met die teentjes. Wat zal ik heerlijk ruiken! Haha.

Na de lunch waren we klaar voor het laatste deel van de tocht. Dit deden we met een bootje die over het Inle Lake naar het naastgelegen plaatsje Nyaung Shwe vaarde. Het Inle Lake is echt enorm groot en vooral heel breed. Tijdens het boottochtje zagen we de bijzondere vissers die bekend staan om hun aparte manier van vissen. Ze balanceren met één been echt op het puntje van de boot, terwijl ze met hun andere been de peddel bewegen in het water. Het zijn echt acrobaten en het is heel gaaf om deze manier van vissen te zien. Na 1,5 uur komen we aan bij Nyaung Shwe. Nanda bracht ons nog even naar het hostel en het was toen tijd om gedag te zeggen. We vonden het allemaal een super gave hike. De omgeving waardoor we liepen was zo bizar mooi en we waren erg blij met een gids als Nanda. Doordat ze zelf uit een klein dorpje komt, kon ze ons veel vertellen over de achtergrond en de gebruiken in deze families. Ze leven echt heel anders als mensen in een grote stad en al is het leven in de bergdorpen heel basic, de mensen daar waarderen daarom het kleinste en ogen heel gelukkig. We zijn blij dat we deze hike hebben gedaan, waardoor we weer een andere kant van Myanmar hebben gezien. Nu snel naar de kamer en heerlijk warm douchen!!

Tot snel.

Heel veel liefs Jan Arie & Tamara

Xxxxx