Nyaung Shwe & Yangon

We hadden heerlijk gedoucht en we waren allemaal weer een beetje bijgekomen. De eerste dag in Nyaung Shwe hebben we lekker rustig aan gedaan. Er was een bbq in ons hostel, dus daar zijn we maar bij aangeschoven. Je kreeg helaas alleen heel weinig eten en aangezien we best hongerig waren na de hike, wilden we sowieso nog ergens anders wat gaan eten. De rijst had iedereen wel even gezien, dus we wilden iets "westers". Het werd een grote hamburger! Nadat iedereen uitgegeten was hebben we op het dakterras van het hostel nog wat drankjes gedaan, waarna we lekker gingen slapen. Iedereen was aardig moe van drie dagen lopen, dus morgen is er weer een nieuwe dag.

We hadden allemaal heerlijk geslapen en na het ontbijt hebben we met de hele groep fietsen gehuurd om rond het "Inle Lake" te gaan rijden. Tussendoor kwamen we langs kleine dorpjes. Na een aantal kilometer kwamen we allemaal iets minder makkelijk vooruit. Oh nee hè, het loopt hier omhoog. Ik weet niet of dit de hele rit zo is, maar de beentjes voelen aardig vermoeid na de hike. Gelukkig dacht iedereen daar hetzelfde over en we trapten maar even door zonder te praten. De groep viel een beetje uit elkaar, dus bij een recht stuk stopten we even om gelijk wat drinken te halen. Jan aar was enorm misselijk en kreeg last van z'n maag. Ook Willem voelde zich niet helemaal lekker, dus wij besloten om maar terug naar het hostel te gaan op de hoop dat die gasten zich dalijk wat beter zouden voelen. De rest van de groep is nog verder gefietst.

We hadden gelukkig voor de tweede nacht een privé kamer gehuurd, dus jan aar kon even wat medicijnen innemen en probeerde wat te slapen. Toen hij wakker werd voelde hij zich gelukkig wat beter en we hadden met de rest van de groep afgesproken om een wijnproeverij te doen. Het was nog even flink doortrappen en ook hierbij moesten we een stuk behoorlijk omhoog fietsen, waarbij ik heel eventjes terug dacht aan mijn trainingen voor de Alpe d'HuZes. Maar de wijngaard lag op een super mooie locatie, waarbij het uitzicht echt heel mooi was, dus het was het ritje waard. We begonnen de wijnproeverij en dit was best een tegenvaller. Het was heerlijk om weer een keer een wijntje te drinken, maar het waren niet de lekkerste wijntjes. Gelukkig kreeg je er ook een stukje kaas bij en dat maakte dan weer veel goed haha. Na de korte wijnproeverij konden we van de zonsondergang genieten. Dit was echt super mooi, zeker doordat de wijngaard hoger lag. Nadat de zon onder was gegaan hadden we allemaal behoorlijk honger. De keus viel weer op de hamburgertent van gisteren. Na het eten hebben we nog wat drankjes gedaan met z'n allen en hebben we tot laat gezellig zitten kaarten. Het was tenslotte de laatste avond met de hele groep. Vanaf morgen gaat iedereen z'n eigen weg.

Als eerste moesten we Daniel en Chris uit Duitsland gedag zeggen. Zij werden al in de ochtend opgehaald. Het blijft raar om steeds mensen gedag te zeggen waar je toch een tijdje mee bent opgetrokken en waar we een super leuke tijd mee hebben gehad. We besluiten om ze zeker een keer in Berlijn op te zoeken! Wij werden zelf pas tegen de avond opgehaald, dus wij kozen er met Aronne (NL), Willem (NL) en Zoë (AU) voor om een privé bootje te huren en over het Inle Lake te varen. Tussendoor stopten we hij een zilversmid om te zien hoe ze er van alles maakten. Een jong meisje begon echt op een heel verveelde manier, met een monotone stem, uitleg te geven over de verschillende stappen die doorlopen moeten worden voordat bijvoorbeeld een sieraad af is. Dit verhaaltje had ze waarschijnlijk vandaag al 100 keer eerder verteld, maar de manier waarop ze alles vertelde werkte bij ons echt flink op onze lachspieren. We voelden ons bijna bezwaard dat we binnen kwamen kijken. Wij hadden het er wel weer gezien en we sprongen snel in het bootje. We vaarden verder over het Inle Lake, bewonderden nogmaals de balancerende vissers en na een aantal uur kwamen we terug bij ons hostel. We konden gelukkig nog even douchen, waarna we met een bus werden opgehaald om verder te reizen naar Yangon. Willem reisde ook met ons mee, dus we moesten Aronne en Zoë vanaf hier gedag zeggen.

In de ochtend kwamen we aan in Yangon. We waren echt helemaal gebroken, want de busrit was vreselijk, dus we hadden amper geslapen. We gingen met haarspeldbochten omhoog en de chauffeur trapte een paar keer behoorlijk op de rem wanneer er verkeer naar beneden kwam. We waren blij dat we in Yangon aangekomen waren en pakten snel een taxi naar ons hostel. Er was alleen nog een drieperoonskamer vrij en dat kwam goed uit, want Willem vloog in de avond naar Thailand en hij kon dus in onze kamer nog even een paar uur bijslapen. Nadat we weer een beetje opgeladen waren wilden jan aar en ik de stad in om even te gaan lunchen. Het duurde even voordat jan aar klaar stond, waarna ik iets ongeduldig riep wat hij aan het doen was. Hij bleek dus zijn ene slipper kwijt te zijn. Heel vreemd, want ik had ze beiden vanmorgen nog aan z'n tas zien hangen. Ik zei tegen hem dat hij die vanmiddag vast wel terug zou vinden en dat hij maar even z'n All Stars aan moest doen. Onze schoenen moesten we bij de trap uit doen en in een kast zetten. Jan aar pakte z'n All Stars uit de kast en trok ze aan. Meteen zei hij al: "Dit zijn mijn schoenen niet". Leuk geintje jan aar, maar nee hoor het bleken echt zijn schoenen niet te zijn. Oké, eerst is z'n ene slipper weg en nu dus zijn schoenen. Hoe krijgt hij het voor elkaar haha. Het kon niet anders dan dat iemand nu met zijn schoenen ergens buiten liep. Jan aar leende maar even de schoenen van Willem, aangezien hij ook maar 1 slipper had, en we liepen gelijk naar de winkels om voor slippers te kijken.

We hadden gelukkig snel slippers gevonden en we liepen na even geluncht te hebben weer terug naar het hostel. Terwijl we beneden wat aan het drinken waren zie ik ineens jan aar opspringen. Hij zag een jongen lopen met All Stars! Eerst keek die jongen jan aar vreemd aan bij de opmerking: "Je hebt mijn schoenen aan en jouw schoenen staan in de kast". Maar het bleken dus echt jan aar z'n schoenen te zijn haha. Zijn dag kon niet meer stuk! Toen het "schoenenschandaal" opgelost was besloten we met Willem nog even ergens te gaan eten voordat hij naar het vliegveld moest. Terwijl we naar de bekende bbq- straat liepen kwamen we langs Chinatown. De straten daar waren allemaal met lampionnen versierd en er werden podia opgebouwd, en dat kon maar één ding betekenen, het bleek vanavond Chinees nieuwjaar te zijn! Nadat we op straat gegeten hadden was het tijd om terug naar het hostel te lopen, waarna we Willem gedag zeiden en hij met de taxi naar het vliegveld ging. Daarna zijn wij weer teruggelopen naar Chinatown waar we onze ogen uitkeken naar de viering van hun nieuwjaar. Iedereen was opgelaten, de kinderen hadden mooie jurkjes en kleding aan en op straat zagen we de bekende drakendans. Het was leuk om dit eens gezien te hebben.

De laatste volle dag in Yangon was aangebroken en ons werd echt aangeraden om een ritje met de stadstrein te maken. We liepen naar het station en kochten er een treinkaartje. Na even gewacht te hebben konden we instappen. De rit begon en meteen merkten we dat de kleine raampjes die open stonden niet heel veel frisse lucht naar binnen lieten. Het was niet normaal warm!! En dit was amper vol te houden, aangezien iedereen ook nog eens hutje mutje op elkaar zat. Heerlijk als iedereen zo plakt. En we hebben mazzel, want deze trein maakt een rondje en het ritje duurt 3 uur! Het was zeker een leuke ervaring om te zien hoe de lokale mensen van alles verkopen in de trein, maar wij konden eventjes alleen maar denken aan frisse lucht en een koude douche. Na 3 uur kwamen we weer aan bij het beginpunt en we gingen snel even ergens lunchen. Na de lunch zijn we nog naar de grote gouden tempel geweest. Ondertussen hebben we al super veel tempels gezien, maar dit vonden we allebei echt een hele mooie tempel!

We hadden een heerlijke koude douche genomen en we wilden ergens wat gaan eten. We hadden via tripadvisor een aanbevolen restaurant uitgekozen en jan aar vond het een goed idee om lekker even te gaan lopen. Het zou namelijk niet zo heel ver van ons hostel liggen. Na een tijd gelopen te hebben vroeg ik mij toch af of de navigatie ons wel goed stuurde. We liepen ondertussen dik een uur en we kwamen ook nog eens uit bij een afgezette straat waarin een groot scherm hing waarop een heilige sprak. Oké, dat hebben wij weer. We werden al zo vreemd door iedereen aangekeken en achteraf snap ik waarom. Wij hadden er natuurlijk niets te zoeken als "niet- boeddhist". Ach joh dan lopen we toch gewoon even een stukje om. We zijn pas meer dan een uur onderweg joh! Uiteindelijk zagen we na 1,5 uur het bordje van het restaurant en we hadden ondertussen zo'n honger gekregen dat we allebei onze pas versnelden. We stonden helemaal enthousiast voor de deur waarna we te horen kregen dat er vanavond een besloten feest is. "Dat meen je niet?! Wij kunnen hier dus niet eten vanavond, mevrouw?". Helaas, het zat er niet in. We moesten er samen wel weer vreselijk om lachen, want we stonden er als twee teleurgestelde kinderen voor de deur. Het restaurant had ons een pizzeria aanbevolen en we besloten om voor nu een taxi te nemen. Het maakte ons niet meer zoveel uit wat ons voorgeschoteld werd, maar de pizza en lasagne smaakten goed. Na het eten zijn we terug naar het hostel gegaan, want we vliegen morgen naar onze volgende bestemming, namelijk de Filipijnen!! We kijken er echt enorm naar uit en we zijn benieuwd wat dit land ons allemaal gaat brengen.

Myanmar vonden we allebei een heel mooi land waarbij we veel mooie culturele dingen gezien hebben. Het is nog een heel puur land met hele vriendelijke mensen en waarbij het toerisme gelukkig nog niet zo erg op gang is gekomen als in sommige andere Aziatische landen.

Tot snel weer!

Heel veel liefs Jan Arie & Tamara

Xxxxx